Bir Babalar Gününün hatırlattıkları!
Bu Pazar, Babalar Günü! Muhtemelen, “taş yerinde ağırdır” sözüyle özdeşleştirildiğinden olsa gerek, Anneler Günü için yaratılan duygusal ortam, sıra babalara gelince, genellikle sessizliğe dönüşür. Oysa herkesin birbirinden ilginç, birbirinden acıklı, zaman zaman komik ve elbette bazen yürek burkan bir baba öyküsü mutlaka vardır. Kiminin dili çilingir sofrasında çözülür; kimi hiç işi olmadığı halde Van’ın Merkez Camiinde namaz kılmak zorunda kalan babasını gözünün önüne getirir. Hiç düşündünüz mü, müfettiş babasına duyduğu özlemi anlatan Can Yücel’in, “hayatta ben en çok babamı sevdim” şiirini niçin ezbere biliriz? Yahut Cemal Süreya’nın, “sizin “hiç babanız öldü mü? /benim bir kere öldü kör oldum” dizeleriyle dile getirdiği hissiyatına neden ortak oluruz? Ya da İlhan Berk’in, “kayıp oğlunu arayan bir baba için şiir”inde anlattığı kaygıları neden kendimize yakıştırırız? Muhtemel ki herkesin kendi yaşadığından hareketle kişisel tarihlerine düştükleri not, hepimiz için bir toplumsal tari